Pierwszymi znanymi dziś mieszkańcami Tenuta di Casaglia byli Etruskowie, to właśnie od nich zaczyna się historia tego miejsca.  
W latach 1925-1935 dzięki wykopaliskom archeologicznym u stóp wzgórza Casaglii zostały odnalezione piękne grobowce w kształcie tolosu, których powstanie szacowane jest na V-VI wiek p.n.e. Wówczas odkryto, ze wzgórze to pełniło funkcję ważnej części szlaku handlowego łączącego ląd z morzem.

Pierwsze wzmianki na piśmie o zamku Casaglii - Castrum Casaliae pojawiły się już w 1186 roku. Począwszy od XIV wieku, życie w tym regionie stało się niezmiernie trudne ze względu na szerzące się epidemie nękające Toskanię, a także liczne konflikty polityczne. W 1700 roku ziemie Casaglii przeszły w ręce rodziny Espinassi Moratti. Dzięki pracom irygacyjnym zrealizowanym w XIX wieku, Casaglia stała się żyznym terenem rolnym, na którym wraz z wprowadzeniem się nowych roślin, takich jak kukurydza, drzewa oliwne czy winorośl zaczęto budować nowe budynki aby usprawnić ich uprawę.   

Zewnętrzna część elewacji głównych budynków Casaglii, z których najstarsza część datowana jest na 1100 rok, pozostaje do tej pory nienaruszona. Największe zmiany i całościowa modernizacja została przeprowadzona w latach 1850-1870 pod kierownictwem N.H. Cav. Giovanni Battista Espinassi Moratti.  

W późniejszych latach dziedziczką posiadłości została Baronessa Maria-Giovanna Weihrauch Di Pauli von Treuheim (+2007), której nazwisko rodowe babki brzmiało Espinassi Moratti. Udało jej się uczynić Casaglię niezwykłym ośrodkiem agroturystycznym, w którym szczególną wagę przywiązuje się do utrzymania autentycznej atmosfery tego miejsca będacego własnością rodziny od ponad trzech wieków. Wraz ze swoim synem, Baronem Andreasem Weihrauch Di Pauli von Treuheim, zarządzali posiadłością z sukcesem: w 2001  roku Tenuta di Casaglia została nagrodzona pierwszym miejscem Mercurio d’oro a także obdarzona tytułem Premio Citta’ di Pisa 2001 w zasłudze za swoje działania na rzecz agroturystyki. W późniejszym czasie przeprowadzono z sukcesem dalszą część modernizacji i remontów innych budynków, w tym m.in. starej obory, która została przemieniona w nastrojową salę koncertową (z perfekcyjną akustyką),  a także małego zamku z wieżą, dzisiaj punktu charakterystycznego Casaglii.